کردستان

سنت بافندگي در ميان مردم کردستان ريشه در گذشته دارد . فرش هاي گرانبها با طرح هاي باغي و گلداني  مربوط به قرن شانزدهم و هجدهم که از لحاظ سبک وتکنيک منسوب به کردها ميباشد.

به طور کلي فرش هاي کردستان را مي توان به سه سبک شهري ، روستايي و عشايري تقسيم بندي کرد.

قالي هاي سنه باف به مرکزيت سنندج جز فرش هاي شهري باف ، قالي هاي بيجار و گروس(روستايي باف)...

سنت بافندگي در ميان مردم کردستان ريشه در گذشته دارد . فرش هاي گرانبها با طرح هاي باغي و گلداني  مربوط به قرن شانزدهم و هجدهم که از لحاظ سبک وتکنيک منسوب به کردها ميباشد.

به طور کلي فرش هاي کردستان را مي توان به سه سبک شهري ، روستايي و عشايري تقسيم بندي کرد.

قالي هاي سنه باف به مرکزيت سنندج جز فرش هاي شهري باف ، قالي هاي بيجار و گروس(روستايي باف) و فرش هاي که توسط عشاير کوچ نشين افشار در مناطق سقز، بانه ، مريوان ، ديوان دره و اورامانات بافته مي شود  جز فرش هاي عشايري باف قابل تقسيم مي باشد.

پشم مصرفي در فرشهاي سنندج بيشتر از نوع دست ريس که معمولا از گوسفندان که در دشت ها و کوهپايه کردستان از نژاد کردي و مريواني مي باشند به دست مي آورند.فرشهاي قديم کردستان  به صورت تمام پشم با پرزهاي کوتاه و رنگ هاي لاکي سير، سرمه اي  و آبي بود است. امروزه پود از جنس پنبه و پرز از پشم با رجشمارهاي بين 25 تا 35 و گاهاً 40 مي باشدبرخي از طرح هاي مورد استفاده در فرش هاي اين اقوام شامل: ماهي در هم(ماهي سنه ، هراتي)، بته جقه ، گل فرنگ (ميرزا علي، ميناخاني)چهارباغ، دسته گلي مي باشد.

بيجار دومين مرکز بافت فرش کردستان که به داشتن فرش هاي آهني معروف مي باشد، فرش هاي با پرز بلند و سنگين روستايي باف به طوري که  نمي توان آنهارا تا کرد و احتمال شکسته و پاره شدن فرش وجود دارد.از طرحهاي قديمي مورد استفاده در فرش بيجار گل فرنگ مي باشد که شامل گل هاي دفرمه و اسليمي هاي شکسته مي باشد.